Labour ward

Hey allemaal!

Ik heb een tijdje niks van me laten horen, ik ben erg druk geweest en ben een beetje gesloopt door het werk en ik zal vertellen waarom.

Zoals ik in mijn vorige blog schrijf ben ik begonnen in de labour ward (verlos afdeling). In het begin was dit erg spannend en leuk, ik mocht met alles helpen, wat in Nederland niet voor te stellen is. Echter na een aantal dagen begon ik me te ergeren aan dingen.
De verpleegkundige in de labour ward werken ongelovelijk langzaam. Ze kunnen niet doorwerken en zitten meer dan de helft van de tijd op een stoel hun weekend te bespreken en privé telefoontjes te plegen terwijl 2 meter verderop een vrouw weeën heeft en vergaat van de pijn. In Tanzania is door de overheid bepaald dat pijnmedicatie tijdens een bevalling word afgeraden, maar helaas snappen ze het verschil tussen afraden en verbieden niet. De meeste vrouwen kunnen de pijn goed handelen en kunnen prima bevallen zonder medicatie, af en toe kan dit niet. De vrouw heeft dan zo veel pijn dat ze al haar spieren continu aanspant en hierdoor geen ontsluiting kan krijgen of zelfs in een shock raakt. Ook als dit het geval is willen de artsen/verpleegkundigen geen pijnmedicatie toedienen, ze doen dan liever een kiezersnede wat ik echt niet snap.

Ook weten de verpleegkundige niet hoe ze steriel moeten werken. Ik moest laatst een katheter bij een vrouw inbrengen en kreeg deze in m'n boten handen uit de verpakking gedrukt. Ik heb toen geweigerd en gezegd dat ik het alleen wilde doen als ik een nieuwe, steriele katheter zou krijgen. Gelukkig hebben ze wel geluisterd en heb ik voorgedaan hoe wij het in Nederland volgens protocol doen. Later heb ik het protocol in het protocollen boek van het ziekenhuis hier opgezocht en deze is gelukkig hetzelfde als in Nederland, niemand hier houd zich er helaas aan.

Ik merk dat ik me mateloos irriteer aan deze dingen. Ik kan niet een hele dag stil zitten als er geen werk is en ik wil niet het risico lopen dat iemand een infectie krijgt omdat ik niet steriel heb gewerkt.

Sinds 2 weken heb ik een Duits stel bij mij in huis wonen van begin 70. Hij heeft vanaf 1978 een aantal jaar in een ander ziekenhuis in Tanzania gewerkt als gynecoloog en is hier nu vrijwillig om te helpen op de verloskamer. Aan hem heb ik veel steun, hij legt me veel uit en neemt me mee naar andere afdelingen als er geen patiënten op de verloskamer zijn. Op de gynocologie afdeling is altijd wel wat te doen of ik help mee op de polikliniek. Ook kan ik altijd naar de Nederlandse artsen als ik te gefrustreerd word op de labour ward of als er niks te doen is, dit vind ik heel erg fijn.

Vanaf maandag ga ik naar een andere ward, de male ward wat een verpleegafdeling is, hier zal ik dan ook een vaste begeleider krijgen en gaan werken aan mijn school opdrachten.

Groetjes Janet