Wissel van gang
Blijf op de hoogte en volg Janet
04 Oktober 2017 | Tanzania, Nyangao
Afgelopen weekend ben ik samen met een Duitse vriendin en een Tanzeniaans arts naar het strand vlak bij Mtwara geweest. Licht blauwe zee met een wit strand. Ik was hier zo aan toe en ben tijdens deze korte vakantie echt helemaal bijgekomen.
Op zondag zijn we terug gekomen. Vanaf maandag ben ik gewisseld naar de verloskamer. Op de verloskamer zijn 6 bedden samen in 1 kamer, achter in de gang is een 2e kamer met 2 bedden. In principe blijven de vrouwen in de eerste kamer tot ze naar de 2e fase van de bevalling. Ze moeten dan zelf naar de 2e kamer lopen. In ongeveer de helft van de gevallen is dat niet meer mogelijk heb ik gemerkt. Een vrouw bevalt dan dus in de kamer waar zij samen met 5 andere ligt, het bed word dan afgeschermd met een scherm.
Van "puffen" hebben ze hier nog nooit gehoord volgens mij. De vrouwen liggen alleen zonder support op een bed tot ze maximale ontsluiting hebben. Dan pas komt er een verloskundige bij om te helpen met de bevaling. Na de bevalling moet de vrouw vaak gehecht worden, dit gaat altijd zonder verdoving. Na het hechten krijgt de moeder de baby weer terug, de baby word tussendoor door een verpleegkundige gewogen, in een doek gewisseld en onder een warmtelamp gelegd.
Het is niet de bedoeling dat de man of een ander familielid aanwezig is bij de bevalling. De 2e bevalling waar ik bij was was een 16 jarig meisje. Ook zij moest het allemaal alleen doen. Ongeveer een uur na de bevalling probeerde dit meisje op te staan om naar de wc te gaan, zij had echter te veel bloed verloren en viel direct flauw op de grond, gelukkig had ze haar kind op haar bed neer gelegd. Ze had geluk dat er een arts aanwezig was op de afdeling die haar direct geopereerd heeft, gelukkig heeft ze het gered. Dit verhaal heeft heel veel indruk op mij gemaakt. Ik vind het verschrikkelijk dat zo een meisje alles helemaal alleen moet doen. Dit is iets waar ik echt aan moet wennen en waar goed aan te merken is dat de cultuurverschillen groot zijn.
Ook heb ik bij 3 keizersnedes mee gekeken. Heel erg bijzonder om te zien hoe het menselijk lichaam er van binnen echt uit ziet en natuurlijk is het hele bijzonder om de geboorte van een kindje mee te maken.
Sinds vorige week ga ik vaak naar 1 van de Nederlanderse artsen, ze lopen op dat moment vaak op de poli en krijgen daardoor continu een casus langs. Ik heb nog nooit zo veel klinische geredeneerd als nu en dit is ook nog eens een stuk interessanter dan ik gewend ben.
Ik vind het hier in Tanzania steeds leuker, ik vind de verloskamer erg interessant en ook de casussen vind ik ongelovelijk leuk. Ik ben blij dat ik heb aangegeven dat ik van gang wilde wisselen en dat ik nu goed aangeef wat ik wil.
Liefs Janet
Op zondag zijn we terug gekomen. Vanaf maandag ben ik gewisseld naar de verloskamer. Op de verloskamer zijn 6 bedden samen in 1 kamer, achter in de gang is een 2e kamer met 2 bedden. In principe blijven de vrouwen in de eerste kamer tot ze naar de 2e fase van de bevalling. Ze moeten dan zelf naar de 2e kamer lopen. In ongeveer de helft van de gevallen is dat niet meer mogelijk heb ik gemerkt. Een vrouw bevalt dan dus in de kamer waar zij samen met 5 andere ligt, het bed word dan afgeschermd met een scherm.
Van "puffen" hebben ze hier nog nooit gehoord volgens mij. De vrouwen liggen alleen zonder support op een bed tot ze maximale ontsluiting hebben. Dan pas komt er een verloskundige bij om te helpen met de bevaling. Na de bevalling moet de vrouw vaak gehecht worden, dit gaat altijd zonder verdoving. Na het hechten krijgt de moeder de baby weer terug, de baby word tussendoor door een verpleegkundige gewogen, in een doek gewisseld en onder een warmtelamp gelegd.
Het is niet de bedoeling dat de man of een ander familielid aanwezig is bij de bevalling. De 2e bevalling waar ik bij was was een 16 jarig meisje. Ook zij moest het allemaal alleen doen. Ongeveer een uur na de bevalling probeerde dit meisje op te staan om naar de wc te gaan, zij had echter te veel bloed verloren en viel direct flauw op de grond, gelukkig had ze haar kind op haar bed neer gelegd. Ze had geluk dat er een arts aanwezig was op de afdeling die haar direct geopereerd heeft, gelukkig heeft ze het gered. Dit verhaal heeft heel veel indruk op mij gemaakt. Ik vind het verschrikkelijk dat zo een meisje alles helemaal alleen moet doen. Dit is iets waar ik echt aan moet wennen en waar goed aan te merken is dat de cultuurverschillen groot zijn.
Ook heb ik bij 3 keizersnedes mee gekeken. Heel erg bijzonder om te zien hoe het menselijk lichaam er van binnen echt uit ziet en natuurlijk is het hele bijzonder om de geboorte van een kindje mee te maken.
Sinds vorige week ga ik vaak naar 1 van de Nederlanderse artsen, ze lopen op dat moment vaak op de poli en krijgen daardoor continu een casus langs. Ik heb nog nooit zo veel klinische geredeneerd als nu en dit is ook nog eens een stuk interessanter dan ik gewend ben.
Ik vind het hier in Tanzania steeds leuker, ik vind de verloskamer erg interessant en ook de casussen vind ik ongelovelijk leuk. Ik ben blij dat ik heb aangegeven dat ik van gang wilde wisselen en dat ik nu goed aangeef wat ik wil.
Liefs Janet
-
04 Oktober 2017 - 20:37
Mirella:
Superleuk weer om te lezen meis! Echt knap hoe je t allemaal doet, topper!!
Knuffel van ons allemaal x
-
04 Oktober 2017 - 23:00
Marjolein:
Ha Janet, wat maak je toch een hoop mee! Wat zul je veel ervaring opdoen. Fijn dat je naar het strand in Mtware kon gaan - om even tot rust komen. Liefs Meine -
05 Oktober 2017 - 10:32
Wim Jannie:
Een mooi verslag Janet. Wat een cultuur schok voor jou.veel liefs uit Gouda -
12 Oktober 2017 - 10:21
Rene Jager, Stagebegeleider (in NL.):
Dag Janet,
Goed dat je ook even stoom kunt afblazen.
Want wat maak jij een boel mee, en wat zie en leer je veel
Ik heb de lijst waarnaar je vroeg, opgestuurd.
Over de verwerking van je materiaal zullen we het zeker hebben bij je terugkomst.
Ik hoop dat het goed (en ook veilig) blijf gaan met je.
Kunnen we skypen of face-timen binnenkort?
Groet, Rene Jager
-
14 Oktober 2017 - 19:39
Wim Jannie:
hallo Janet. nu even een berichtje van deze kant.
pa en ma en Quinten ook ver van huis. wat een bereisde familie zijn jullie.
fijn dat lani bij Ad en Doris mag zijn.
de groeten van opa oma -
16 Oktober 2017 - 06:46
Pien:
Wat een verhaal Janet. Ik denk dat wij allemaal het lastig vinden als een meisje van 16 moet bevallen. Laat staan alleen. Poeh hé. Wat een indrukken. Hang in there! Het zijn wel prachtige ervaringen die je op doet!! Toi toi toi. Kus Pien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
